ruimte
“Een oud-verzetsman vroeg mij om mee te gaan naar zijn lezing op een school, over de Tweede Wereldoorlog. Dat inspireerde me enorm. Tegelijkertijd realiseerde ik me, dat deze helden zo langzamerhand te oud worden om dit werk nog te kunnen doen. En dat het belangrijk is om dit verhaal levend te houden onder de nieuwe generaties. Ik dacht, ik neem het stokje over. Ik ben van 1937. Per slot van rekening heb ik die oorlog ook meegemaakt. Na mijn pensioen ben ik lezingen gaan geven op basisscholen, middelbare scholen, pabo’s en in jeugdgevangenissen. Ik doe dit nu al negentien jaar.
Tijdens mijn lessen daag ik de leerlingen graag uit. Wat zou jij doen als hier een oorlog uitbreekt? De stoere jongens in de klas zeggen meteen dat zíj in het verzet zouden gaan. Dan leg ik uit hoe moeilijk zo’n beslissing was voor jonge mannen in 1940. Die moesten vaak al een gezin met kinderen onderhouden. Zo krijg je vanzelf goede gesprekken.
Er is trouwens een extra reden waarom ik lessen over de oorlog geef. Ik doe het ook uit respect voor mijn schoonvader, verzetsman Sijbrandus van Dam. Hij werd drie dagen voor de bevrijding gefusilleerd.
Ik heb bij het lesgeven alleen maar positieve ervaringen met de jeugd. Ook met degenen die niet als lieverdjes te boek staan. Ik ben nu 82. Mijn vrouw Annie zegt dat ik het kalmer aan moet doen. Dat zit er niet zo in. Ik word namelijk heel blij van dit werk. Het houdt me ook jong. Een leerlinge noemde me laatst een ‘verhalenverteller’. Zo is het. Ik ben een techneut die na zijn pensioen verhalenverteller is geworden.” ●
“Een oud-verzetsman vroeg mij om mee te gaan naar zijn lezing op een school, over de Tweede Wereldoorlog. Dat inspireerde me enorm. Tegelijkertijd realiseerde ik me, dat deze helden zo langzamerhand te oud worden om dit werk nog te kunnen doen. En dat het belangrijk is om dit verhaal levend te houden onder de nieuwe generaties. Ik dacht, ik neem het stokje over. Ik ben van 1937. Per slot van rekening heb ik die oorlog ook meegemaakt. Na mijn pensioen ben ik lezingen gaan geven op basisscholen, middelbare scholen, pabo’s en in jeugdgevangenissen. Ik doe dit nu al negentien jaar.
Tijdens mijn lessen daag ik de leerlingen graag uit. Wat zou jij doen als hier een oorlog uitbreekt? De stoere jongens in de klas zeggen meteen dat zíj in het verzet zouden gaan. Dan leg ik uit hoe moeilijk zo’n beslissing was voor jonge mannen in 1940. Die moesten vaak al een gezin met kinderen onderhouden. Zo krijg je vanzelf goede gesprekken.
Er is trouwens een extra reden waarom ik lessen over de oorlog geef. Ik doe het ook uit respect voor mijn schoonvader, verzetsman Sijbrandus van Dam. Hij werd drie dagen voor de bevrijding gefusilleerd.
Ik heb bij het lesgeven alleen maar positieve ervaringen met de jeugd. Ook met degenen die niet als lieverdjes te boek staan. Ik ben nu 82. Mijn vrouw Annie zegt dat ik het kalmer aan moet doen. Dat zit er niet zo in. Ik word namelijk heel blij van dit werk. Het houdt me ook jong. Een leerlinge noemde me laatst een ‘verhalenverteller’. Zo is het. Ik ben een techneut die na zijn pensioen verhalenverteller is geworden.” ●
De lezingen van Harry Stinis worden gecoördineerd door het Landelijk Steunpunt Gastsprekers WO II–Heden. Harry en zijn vrouw Annie Stinis-Van Dam zijn beiden lid van de Vereniging Kinderen van Verzetsdeelnemers 1940-1945. Deze vereniging brengt mensen bij elkaar van wie de (groot)ouders in de Tweede Wereldoorlog deelnamen aan het verzet.
De lezingen van Harry Stinis worden gecoördineerd door het Landelijk Steunpunt Gastsprekers WO II–Heden. Harry en zijn vrouw Annie Stinis-Van Dam zijn beiden lid van de Vereniging Kinderen van Verzetsdeelnemers 1940-1945. Deze vereniging brengt mensen bij elkaar van wie de (groot)ouders in de Tweede Wereldoorlog deelnamen aan het verzet.