‘Groot worden door te luisteren naar de markt’

Net als PME bestaat Moba 75 jaar. Een mooi moment om terug te kijken én vooruit te blikken in de toekomst van deze gigant in eiersorteermachines. Hoe zorg je dat je overeind blijft én groeit: door steeds alles te plannen? Of door mee te bewegen?

Elke dag weer sorteren de machines van Moba eieren over de hele wereld. Ze worden gewassen, gewogen, gecontroleerd op barsten, krijgen een stempel en gaan vervolgens met hun soortgenoten van dezelfde kleur en hetzelfde gewicht in een doosje. Die sorteermachines worden ontwikkeld en gebouwd op het hoofdkantoor in Barneveld. Waar je, grappig genoeg, nul eieren ziet. “Alleen eieren van kunststof”, vertelt technisch trainer Rob de Ridder. “Die gebruiken we voor testen en trainingen.”

Steeds groter

Wat 75 jaar geleden begon met een simpele sorteermachine groeide uit tot een internationaal bedrijf. Moba is marktleider: de achthonderd medewerkers bedienen klanten over de hele wereld. De grootste sorteermachines kunnen wel een kwart miljoen eieren per uur sorteren. Per jaar rollen er zo’n honderdvijftig machines – groot en klein – ‘van de band’. “Maar ook al zijn we zo groot, we staan nog steeds heel dicht bij onze klanten”, vertelt HR-businesspartner Jolanda Antoons. “Die zijn heel verschillend”, voegt product owner Kolinda Mastenbroek toe. “Van kleine boerderijtjes tot grote pakstations.” Jolanda: “Onze machines kunnen we helemaal aanpassen aan de wensen van de klant.”

Eitje tikken

En die machines worden steeds slimmer. Vroeger controleerde de machine eitjes op breuken door er zachtjes op te tikken. Tegenwoordig gaat die controle met een camera, die zelfs breukjes opspoort die je met het blote oog niet kunt zien. Een andere  innovatie zit in de software: die weet tegenwoordig heel veel over de eieren. Kolinda: “Al die statistieken samen leveren interessante informatie op.” Rob: “Bijvoorbeeld wat de kwaliteit van de eieren is. Dat is waardevol voor klanten die de eieren kopen.”  Wie op de website van Moba kijkt, ziet een uitgebreid productaanbod. Jolanda: “We gaan wat meer onze aandacht richten op bepaalde machines. Zo’n heel breed aanbod onderhouden is veel werk, dat willen we graag behapbaar houden.”

Efficiënt werken

Maar, zo zegt Rob, het luisteren naar klanten blijft. “We kunnen best een plan voor tien jaar maken, maar als de afnemers van onze machines iets anders willen, hebben we daar niets aan. We zijn geen autofabrikant die zelf bepaalt welk model er komt.” Kolinda: “Klanten willen graag zo efficiënt mogelijk werken. Nu zit veel kennis nog vooral in de hoofden van heel ervaren machineoperators. Daarom willen we graag dat de machine zelf ook slimmer wordt.” Jolanda: “Luisteren naar de markt heeft ons gebracht waar we nu zijn. Natuurlijk kijken we daarnaast zelf naar wat we kunnen verbeteren.”

Into the future

Niet alleen goed naar klanten luisteren is typisch Moba, ook de gebaksmomentjes zijn een vast onderdeel van de bedrijfscultuur. Jolanda: “We vieren alle jubilea met een gebakje. Pas bijvoorbeeld nog het jubileum van Rob, die veertig jaar in dienst is. We hebben hier aardig wat mensen met een lang dienstverband, dus er komen veel gebakjes voorbij.” Wat als eerstvolgende op de kalender staat? Het jubileumfeest voor het 75-jarig bestaan van het Barneveldse bedrijf. En daar weet Rob alles van, want hij is al sinds jaar en dag voorzitter van de personeelsvereniging. “Er komt een groot feest hier op het terrein”, vertelt hij. “De partners zijn ook welkom. Die horen erbij, dat vinden we belangrijk. En natuurlijk de gepensioneerden, zij hebben immers meegewerkt aan het groot maken van Moba.” Kan hij er verder nog iets over verklappen? Rob: “Het thema kan ik wel onthullen. Dat is Into the future.” Jolanda: “Echt? Wat leuk! Kijk, zo hoor ik nog eens wat.” ●

foto’s: rob ter bekke

⇩  extra online content  ⇩

“Ik zie wel wat er op mijn pad komt”

Kolinda Mastenbroek (30) werkt nu vijf jaar bij Moba. Ze kwam binnen als softwareontwikkelaar en is doorgegroeid naar de functie van product owner. Dit betekent dat ze verantwoordelijk is voor een ‘familie’ van soortgelijke machines. Ze startte bij de kleine sorteer- en inpakmachines en is overgestapt naar de softwareplatformgroep: die ontwikkelt en verbetert machinesoftware. De ultieme uitdaging in haar werk? “We streven naar meer uniformiteit in onze machines. Dat is lastig omdat de ontwikkelingen zo snel gaan. Als je nagaat dat een smartphone er na twee jaar alweer heel anders uitziet, kun je je voorstellen dat het verschil tussen een machine van nu en een machine van vijftien jaar geleden helemaal heel groot is. En wij bieden jarenlange service en ondersteuning als een klant een machine koopt. Al die verschillende machines en verschillende softwareversies moeten we ondersteunen. Dat zijn grote uitdagingen. Hoe los je dat mooi op en hoe zorg je dat nieuwe machines daar ook weer tegen bestand zijn?”

Als het aan Kolinda ligt, zet ze de software de komende jaren meer op de kaart binnen het bedrijf. “Moba is vanouds een bedrijf dat goed met metaal kan werken en dat ook goed kan verkopen. Onze software is nog wat onbekender, en er valt nog veel meer uit al onze data te halen die we verzamelen. Ik merk dat de organisatie het nog heel complex vindt. Het updaten bijvoorbeeld, met metaal is dat niet nodig.” Toch zijn we hierin al enorm gegroeid, ziet ze. “Bij Moba werken inmiddels dertig software-engineers en de behoefte groeit nog steeds.”

Dat ze nu deze functie heeft, had ze niet van tevoren zo gepland. “Ik ben meer iemand die ziet wat er op haar pad komt. Moba is vrij groot en je leert zelf ook steeds beter wat je wel en niet leuk vindt om te doen binnen het bedrijf. Zo kwam ik er bijvoorbeeld achter dat ik het leuk vind om dingen te regelen en met andere afdelingen samen te werken.”

Omdat ze zelf bepaald geen planner is, is ze nog lang niet bezig met haar pensioen. “Ik streef er wel naar om zelf een spaarpot aan te leggen. Maar ik heb het volste vertrouwen in wat me wordt aangeboden door Moba en PME.”

“Ik heb plannen gemaakt: hoe lang wil ik nog werken?”

Rob de Ridder (64) startte in 1982 bij Moba. Althans officieel, want hij deed er al eerder vakantiewerk. Zijn eerste officiële functie was die van elektromonteur. Na een jaar of vijf verkaste hij naar de Technische Dienst. Daarna volgden tien jaar bij de afdeling Documentatie. “Handleidingen schrijven en zo. In de loop van de tijd ging ik steeds meer kleine trainingen doen, aan een groepje mensen uitleg geven over Excel bijvoorbeeld. In 2008 ben ik overgestapt naar de functie van trainer en dat doe ik nu nog steeds. Al was mijn werk de afgelopen twee jaar wel heel anders dan de jaren daarvoor.” Want: corona. Klanten konden niet meer, zoals gebruikelijk, naar Barneveld komen voor een training. “Ik ben me gaan verdiepen in opnameapparatuur en ik heb in ons trainingscentrum een studio gebouwd. Tijdens corona hebben we zo online les kunnen geven. Ik ben er trots op dat dit is gelukt, al ben ik blij dat we nu weer gewone trainingen kunnen doen. Er is niets fijner dan leerlingen in je klas aan een machine te zien sleutelen.” Maar de studio staat niet leeg, Rob gebruikt die namelijk op een andere manier. “Ik maak instructievideo’s voor onze e-learnings. Daar gaat steeds meer tijd in zitten.”

Generatiepact

Met zijn pensioen in het vooruitzicht is Robs werkweek al behoorlijk veranderd. Zo neemt hij deel aan het Generatiepact. Sinds dit jaar werkt hij een dag minder. Maar echt eerder stoppen is hij niet van plan. “Afgelopen maart kwam een consulent van PME langs om uitleg te geven aan alle Moba-medewerkers van 62 jaar en ouder over hoe het pensioen in elkaar zit. Hij heeft bijvoorbeeld verteld over het nieuwe pensioenstelsel. Ook heeft hij ons geholpen om na te denken over wat we nu en straks willen. Toen heb ik plannen gemaakt voor mezelf: hoe lang wil ik nog werken? Ik stop op mijn AOW-datum. Ik wil namelijk mijn opvolger nog inwerken. Dankzij die kortere werkweek hoop ik in goede gezondheid mijn pensioen te bereiken.”