maatschappelijk actief. Simon Schellevis
maatschappelijk actief. Simon Schellevis
Simon Schellevis werkte als werktuigbouwkundige bij diverse scheepsmotorenfabrieken. Zijn laatste werkgever was Kwant Controls. In 2008 ging hij met prepensioen.
‘Je kunt je creativiteit erin kwijt’
In zijn werkende leven was hij werktuigbouwkundige, nu is Simon Schellevis (75) siersmid. Het was een jeugdliefde, die bij toeval weer op zijn pad kwam. Zoals wel vaker in zijn leven dingen ongepland gebeurden.
“Ik kom van Goeree-Overflakkee en daar was het gebruikelijk dat je in de vakantie werkte om geld te verdienen. Veel kinderen gingen aardappelen rooien, maar ik ging bij een hoefsmid werken. Die smid maakte ook landbouwgereedschap en ik mocht meehelpen. Na mijn pensionering – ik woonde inmiddels in het Friese Exmorra – ben ik als vrijwillige smid gaan werken in een museum in Allingawier. Ik gaf demonstraties en kon daar ook hang- en sluitwerk smeden.
De vaardigheid was ik in eerste instantie natuurlijk wat kwijt, maar dankzij de studieboeken die ik via via kreeg, leerde ik steeds meer. Ik begon met kleine dingen, zoals roosjes en flesopeners – doppenwippers in het Fries. Het groeide uit tot een serieuze hobby en inmiddels heb ik een smederij aan huis. Ik werk zowel in opdracht als voor mezelf. En waar ik in mijn werkende leven alleen het ontwerpgedeelte deed, mag ik nu ook de uitvoering doen. Het leuke aan smeden is dat ik mijn creativiteit erin kwijt kan. En mijn agressie, zeg ik er altijd voor de grap bij: je kunt lekker met je hamer op het ijzer slaan.” ●
foto: catrinus van der veen
‘Je kunt je creativiteit erin kwijt’
foto: catrinus van der veen
In zijn werkende leven was hij werktuigbouwkundige, nu is Simon Schellevis (75) siersmid. Het was een jeugdliefde, die bij toeval weer op zijn pad kwam. Zoals wel vaker in zijn leven dingen ongepland gebeurden.
“Ik kom van Goeree-Overflakkee en daar was het gebruikelijk dat je in de vakantie werkte om geld te verdienen. Veel kinderen gingen aardappelen rooien, maar ik ging bij een hoefsmid werken. Die smid maakte ook landbouwgereedschap en ik mocht meehelpen. Na mijn pensionering – ik woonde inmiddels in het Friese Exmorra – ben ik als vrijwillige smid gaan werken in een museum in Allingawier. Ik gaf demonstraties en kon daar ook hang- en sluitwerk smeden.
De vaardigheid was ik in eerste instantie natuurlijk wat kwijt, maar dankzij de studieboeken die ik via via kreeg, leerde ik steeds meer. Ik begon met kleine dingen, zoals roosjes en flesopeners – doppenwippers in het Fries. Het groeide uit tot een serieuze hobby en inmiddels heb ik een smederij aan huis. Ik werk zowel in opdracht als voor mezelf. En waar ik in mijn werkende leven alleen het ontwerpgedeelte deed, mag ik nu ook de uitvoering doen. Het leuke aan smeden is dat ik mijn creativiteit erin kwijt kan. En mijn agressie, zeg ik er altijd voor de grap bij: je kunt lekker met je hamer op het ijzer slaan.” ●
⇩ extra online content ⇩
Hoe Simon Schellevis in Friesland terechtkwam
“Ik ben geboren in Middelharnis op Goeree-Overflakkee, dat in Zuid-Holland ligt. Het dialect is verwant aan het Zeeuws, en ik voel mij ook meer Zeeuw dan ‘Hollander’. Mijn eerste echte baan was bij scheepsmotorenfabriek Smit-Bolnes in Zierikzee. Na een aantal jaar werd dat bedrijf opgeheven en werd ik benaderd door een bedrijf in Krimpen aan de Lek. Toen ben ik daarheen verhuisd.
Na tien jaar stopte dat bedrijf met de motorenproductie. Ik werd gevraagd door Stork Werkspoor in Zwolle, om daar te gaan werken. Dat leek me wel wat, maar mijn gezin wilde niet mee. Later heb ik die overstap toch gemaakt en zijn we naar Zwolle verhuisd. Enkele jaren daarna werd het bedrijf overgenomen door Wärtsilä, dat een nieuwe fabriek bouwde maar vervolgens besloot naar Italië te vertrekken.
Bij de reorganisatie die volgde, moest ik eruit. Ik was 53, dus ik moest op zoek naar ander werk. Omdat ik Friesland een mooie regio vond – ik ging er met mijn vrouw en drie fantastische dochters geregeld op vakantie – ben ik daar elke potentiële werkgever afgegaan en na een halfjaar was het raak: ik mocht aan de slag bij het Sneekse Kwant Controls, dat scheepsbesturingen maakt. Daar heb ik tot aan mijn pensioen gewerkt, met veel plezier.”