“Druk op de knop en je hoort mijn stem”

Noud Bles (79) ging in 2003 met pensioen, zeven jaar voor zijn AOW-leeftijd. Dat kon dankzij een speciale regeling. En doordat hij flink had gespaard. Echt stoppen met werken deed hij niet. Hij werd schrijver.

"Ik schrijf al sinds mijn zestiende. Dat begon met liefdesgedichten: ik was verliefd op een meisje toen ik op de hts zat. De gedichten werden korte verhalen en de korte verhalen werden romans. Inmiddels heb ik vijf dichtbundels, acht romans en acht verhalenbundels gepubliceerd. 

Na mijn opleiding kreeg ik een baan bij Friden, een Amerikaans bedrijf dat kantoorapparatuur maakte: rekenmachines, telmachines, schrijfmachines. Ik was technisch schrijver en schreef handboeken over die machines. Daarna kreeg ik een baan bij de Radboud Universiteit en het Radboud Ziekenhuis. Daar kon ik af en toe in deeltijd werken. In mijn vrije tijd schreef ik.

Op mijn 58^e kon ik met pensioen, dankzij functioneel leeftijdsontslag. Er was veel werkloosheid. Als ouderen eerder stopten, konden jongeren makkelijker werk vinden. Dat was het idee. Ik kreeg tot aan mijn AOW een kleine uitkering. Ik had flink gespaard en onze maandelijkse kosten waren laag. Daardoor lukte het. Ik ben me toen volledig op het schrijven gaan richten. 

Ik organiseer literaire avonden en geef lezingen. Ook voor mijn nieuwste roman, Een stad van woorden. Dat boek speelt zich af in een oude legerkazerne op de Veluwe. Tijdens een lezing kwam een man naar me toe. Het bleek kunstenaar Jerome Symons te zijn. Hij heeft een speciale band met die plek. Daar vlakbij staat namelijk Short Story. Dat is een busstation dat hij in opdracht van de provincie heeft omgetoverd tot een American diner met een jukebox. Als je op de bus staat te wachten, druk je op een knop en begint een stem te vertellen. Het zijn fragmenten uit mijn laatste roman. Ik heb ze zelf ingesproken. Prachtig, toch?” ●

Foto: Medea Huisman